www.radyo-g.blogspot.com.tr

Yazdığım makalelerden birinin adıydı bu. Bir eski eşya satıcıları ve antikacılar sokağında gözlem yapmıştım soğuk bir kaç kış gününde. Şehrin temposuna meydan okuyan bir atalet vardı sokakta. Telaşsız bir kaç müşteri, telaşsız bir kaç dükkan sahibi ve telaşsız bir köpek hatırlıyorum. Yine telaşsız bir çift, dükkanlardan birinin kapısının hemen yanına asılmış sarkaçlı eski tip bir duvar saatini incelerken gelivermişti bu isim aklıma. Genç adam ritmik bir şekilde sallanan sarkacı eliyle tutmuş ve zamanı bir kaç saniye durduruvermişti. Tam da sokağın doğasına uygun diye düşünmüş ve yazmıştım.

Her şey çok hızlandı artık. Artık uzun uzun blog yazan kalmadı gibi geliyor bazen bana. Bir fotoğraf, bir durum cümlesi veya bir bağlantı yetiyor gibi. Çok zaman ve emek istemeyen güzel bir kayıt şekli aslına bakılırsa. Sosyal medyanın bu az ve öz kullanımına hakim kişilere imreniyorum. Ritmik bir sarkacın her vuruşunda bir fotoğraf ve kısacık bir not... Akan zamanla kavga gerektirmeyen bir kayıt biçimi aslında. Ama ben o genç adam gibiyim. Bazen sarkacı şöyle 3-5 saniye durdurup zamana çentik atmayı seviyorum. İşte blog yazmak benim için sarkaç elimde bir kaç saniye geçirmek gibi. Ritmik tik taklardan önce kısacık bir duraklama ve hayata dair iki-üç-beş-on cümle...