Hava kış. Seviyorum seni ölesiye. Aşk ne bilmiyorum. Bana getirdiğin bir avuç badem belki. Belki sırlar.
Çok sevdiğim bir şarkıyı defalarca dinlemek ya da. Öyle sanmak. Herşey çok güzelmiş gibi, çok güzel olacakmış gibi...' dedi kız.
İçinden.
Aşk hep içinden geçmişti zaten.
En derininden, en şeffaf yerlerinin en ama en gizli köşelerinden.
Hava kıştı. Kara kara kıştı. İnadına bir  kıştı vakit.
Atkısı boğazında ayaza doğru yürüyordu sahilde. Ağzına doğru çekti atkıyı. Sabah sıktığı parfüm kokusu burnuna geldi. Bir de nefesindeki sigara kokusu. Aşk böyle kokuyordu, böyle kokmalıydı. Acı tatlı.
Bir martı kondu hayalinin avlusuna.
Tesadüfen göz göze geldiler. İnsan bu ya daldı gözleri martınınkilere.
Dünyanın en donuk ve sert bakışlarıyla başbaşa kalmıştı ki uçuverdi martı. Öylesine acımasız.
Terkedişin böyle beyazı.
Kafasını aldı ellerinin arasına. Parmakları buz gibiydi. Yanaklarına değdi elleri. Soğuğun sıcağı değdi gözlerine.
Dalıp gitmişti yamalarına sevdasının.
Dünya , gri gökyüzünün ve lacivert denizin sonsuzluğunda martı seslerine teslim etmişti sanki kendisini.
Öyle bir yalnızlıktı kızınki.
Öyle bir sessizlikti ki dünyanın tüm seslerini duyabiliyordu.
Tam bir sigara yakacakken geldi adam.
'Çok mu beklettim?' diye sordu. Hızlıca sarıldı. Öptü kızın ayaza kızarmış yanaklarını.
'Yok' dedi kız. 'Çok beklemedim. Yeni geldim ben de.'
Çok beklememişti kız. Bir martı ile dünyanın yükünü paylaşacak kadar beklemişti sadece. Koca denizle yalnızlığı bölüşecek kadar beklemişti o kadar.
Sevdasının yamasından martılar uçuştu.
Sevdiği adama baktı. Elleri kavuştu.
'Hava kış. Seviyorum seni ölesiye. Aşk ne bilmiyorum. Yalnız olamam ki ben. Bu koca sessizlik öldürür beni. Sonsuza kadar kalsan.' dedi kız.
İçinden.
Ve o adamlar ki yalnızlıktan rol çaldılar.
O kadınlar ki içlerine sustular.
Aşk.
Aşk nedir biliyorum ben.
Bir avuç badem. Ben seviyorum diye.
Sadece benim için.
Söyleyemediklerimin altına attığım imza aşk.