Sen hiç güneşin tam doğma telaşında,
Denize boylu boyunca yakamoz ışıltısına şahit oldun mu?
Ben oldum!
Ama güneş ile doğmadı umutlarım...
Herkes için o güneşin doğma telaşı umut olurken,
Benim tüm umutlarım,
O yakamoz ışıltısının ihtişam kapladığı denizin görünmeyen bir yerinde,
Denizin dibinde yosun tutmuştu...
Yanımdakilerin gözleri parıl parıldı.
Benim gözlerimde uykusuzluğuma ve yorgunluğuma bağlanan çöküntü görünüyordu.
Onlar günlük planlar yapıp,
Mutlu hayallerin kahramanı olurken,
Ben,
Günün kötü adamı olup,
Hayallerimi de o denize,
Yosun tutan umutlarımın yanına hapsediyordum.
Kabul ettim!
Kabul ediyorum...
Ben zaten daha öncede senin gözlerinin derinliğinde kaybolmuştum...
http://www.youtube.com/watch?v=UGiQWkoRR7s